شبي که جزوه را مي نوشتم در عالم رؤيا ديدم درجلسه‏اي هستيم که در آن محفل عده‏اي از آقايان حضور داشتند، از آن جمله مرحوم عارف رباني حاج آقا دولابي (اعلي الله مقامه)  بودند.

بنده‏ي حقير بنا را گذاشتم به  تفسير اين غزل حافظ در شأن و مدح سلطان سرير ارتضاء اباالحسن علي بن موسي الرضا صلوات الله عليه بدن کيفيت که اول تمام غزل را خواندم و حال آنکه تمام غزل را در بيداري از حفظ نداشتم و سپس تصميم داشتم که هر بيت را جداگانه تفسير کنم لذا تا گفتم: خم زلف تو… ناگهان حاجي بلند و با اشاره دستشان فرمودند: درست تفسير کن.

با گفتن اين جمله، ملهم به اين معنا شدم، کانه القاء مي‏شد و گفتم: بله! اينجا که گفته خم زلف، مقصودش همان است که حاجي در اين بيت گفته (و حال آنکه بيتي را که عرض مي‏کنم او هم متعلق به حافظ است)

مصلت ديد من آنست که ياران همه کار               بگذارند و خم طره‏ي ياري گيرند

عرض کردم: آن خم طره مقصود همان خم زلف حضرت رضا صلوات الله عليه است، يعني؛ مصلت ديد حاجي (در خواب اشاره به حاجي هم مي‏کردم) اين است که ياران دست از همه کارها شسته و دنبال امام رضا صلوات الله عليه بروند و سپس از خواب بيدار شدم.

و اما خم طره: طره به پيچاندن موها مي‏گويند معمولا موها را به سه قسمت تقسيم و مي‏بافند و هر قسمتي در بردارنده‏ي تارهاي زيادي از موست، خم طره يکي از آن زلف‏ها را که در يکي از آن دسته‏هاست جدا و تازه يکي از پيچها و خمهاي آنرا بگيرند به آن خم طره مي‏گويند.

حافظ و قبله ی هفتم

سید عباس موسوی مطلق