چرا شیعیان به هنگام ذکر نام امام زمان (ع) دستان خود را بر روی سر خود گذاشته و از جای بلند می شوند؟ آیا حدیثی در این زمینه وارد شده است؟

دلیل برخاستن و دست بر سر گذاشتن، دو روایت زیر است:

1. در روايت معروف دعبل خزاعى شاعر اهل بيت (ع)، آمده است كه وقتى قصيده مشهوری را خدمت امام على بن موسى الرضا (ع) مى خواند، هنگامى كه به اين بيت رسيد:

       خروج امام لامحالة خارج                           يقوم على اسم اللّه والبركات

ترجمه: ظهور امام (عج) قطعی است که ظهورش با نام خداوند و همراه با خیر و برکات است.

امام رضا (ع) دست بر سر نهاد و به عنوان احترام برخاست و از خداوند متعال فرج حضرت ولى عصر (عج) را در خواست نمود.(1)

2. در روایت دیگری آمده است که: از امام صادق(ع) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» بر می خیزیم؟ فرمود: براى آن حضرت، غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقۀ آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‏آمیز مى‏کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.(2)

———————————————-

(1) الغدير، ج 2، ص361، (عبدالحسین احمد امینی نجفی)

(2) منتخب الاثر، ص 640، (لطف الله صافی گلپایگانی)