ولادت
در نیمه ماه رمضان سوم هجری، اولین فرزند علی علیه‌السلام و فاطمه سلام الله علیها به دنیا آمد. پس از ولادت، نامگذاری از جانب مادر به پدر، و از او به رسول خدا محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نامگذاری پروردگار ماند.

تا اینکه جبرئیل ،امین وحی، فرود آمد و گفت: « خدایت سلام می‌رساند و می‌گوید چون علی برای تو همانند هارون برای موسی است، نام فرزندش را نام فرزند حضرت هارون علیه السلام یعنی شبّر قرار ده!»
رسول خدا فرمود: « زبان من عربی است و شبّر، عبری است.»
جبرئیل گفت: « شبّر در زبان عرب به معنای« حسن» است.»
به این ترتیب، کودک، حسن نام گرفت. تنها کنیه‌ی آن حضرت « ابو محمد» و مشهورترین القابش« سیّد» و «سبط» و «تقی» است.

نقش انگشتر امام حسن مجتبی علیه السلام این عبارت بود:« العزّه للّه » (عزت از آن ِ پروردگار متعال است.)
به نظر می رسد انتخاب چنین عبارتی بی مناسبت با زندگی سیاسی امام نباشد، با توجه به صلح ظاهراً ذلت بار معاویه با امام، تا حدی که برخی از اصحاب بزرگوارش نیز امام را مذّل المؤمنین(خوارکننده‌ی مومنین) خطاب می‌کردند.
ولی این صلح، در نهایت برای شیعه عزّت آفرینی به دنبال داشت: عاشورای حسینی که باعث عزت حق و حقیقت شد، برانگیخته از همین صلح حسنی بود.
پس عبارت « عزّت فقط از آن خداست» زیبنده‌ی نقش انگشتری معمار این عزت خدائی، یعنی امام حسن مجتبی علیه السلام، است.

منابع :
منتهی الامال احوالات امام حسن

ذکر امام در قرآن 

ذکر امام حسن علیه السلام در قرآن : قرآن مجید مشتمل است بر یادکردی از شخصیت‌ها، از خوبان یا از بدان، لیکن این یادکرد گاهی همراه با ذکر نام است(همانند آنچه درباره موسی و فرعون ذکر شده است) و گاه فقط با توصیف، و بدون ذکر نام.( همانند آنچه درباره امام علی علیه‌السلام نازل شده است.) درباره امام حسن علیه السلام نیز آیاتی به صورت توصیف و بدون ذکر نام نازل شده است؛ همانند آیه تطهیر ، آیه ذوی القربی و آیه اولی الامر.

رابطه امام حسن علیه السلام و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم

 امام حسن علیه السلام بیشتر از هفت سال با رسول خدا زندگی نکرد، ولی در همین مدت به شدت مورد عنایت آن حضرت بود و استفاده‏های علمی و تربیتی فراوانی برد. محبت رسول خدا به امام حسن بسیار فراوان بوده و آن حضرت، گاهی نوه‌اش را در کارهای بزرگی همانند بیعت رضوان و مباهله با نصارای نجران هم شرکت می‌داده است. رسول خدا درباره‌ی او تعریف و تمجیدهای فراوانی نموده است که امام بعدها به مناسبت‌های مختلف، از آنها برای معرفی شخصیت الهی خویش سود جست.

 

شبهاي قدر

قرار بر شب قدر است، شبي كه مهربان‌ترين كلمات بر پيشاني زمين نقش مي‌بندد و مقدس‌ترين واژه‌ها اتفاق مي‌افتد، شبي كه آيه آيه روشني تفسير مي‌شود و سوره سوره زيبايي تكثير.

شبي كه فرشتگان بر آستينش سجده مي‌كنند و بر آستانش سر مي‌ستايند.

شبي كه منبع فخر است و مطلع فجر.

صفحات: 1· 2