از جمله حکمت هایی که براي فلسفه ی غیبت امام عصر عليه السلام بیان شده است بي توجهی و سهل انگاری مردم نسبت به مساله غیبت امام عصر علیه السلام می باشد. مانگار مردم از یاد برده اند وجود آن حضرت لطف است، و تصرفش لطف ديگر. و غيبت ایشان از ماست. اگر مردم خواهان ظهور آن حضرت باشند ، بايد همگي در اين جهت وحدت قلبي داشته باشند و اين وحدت باید در اعمال و رفتار نمایان باشد . راه یاری امام علیه السلام ،توسط خود حضرت عليه السلام به ما نيز پيشنهاد شده . آن حضرت علیه السلام در توقيعي خطاب به شيخ مفيد (413 ق) مي فرمايد: لو ان اشياعنا - وفقهم الله لطاعته - علي اجتماع من القلوب في الوفاء بالعهد عليهم، لما تاخر عنهم اليمن بلقائنا و لتعجلت لهم السعاده بمشاهدتنا علي حق المعرفه و صدقها منهم بنا، فما يحسبنا عنهم الا ما يتصل بنا مما نکرهه و لا نوثره منهم. [الاحتجاج .ص602] .
« اگر شيعيان ما - که خداي آنان بر طاعتش توفيق دهاد - در راه وفا به پيماني که بر دوش دارند همدل بودند، برکت لقاي ما از ايشان وا پس نمي افتاد و سعادت ديدار ما براي آنان زودتر دست مي داد، ديداري که با شناخت حقيقي و درست ايشان نسبت به ما، همراه باشد. پس ما را از ايشان دور نمي دارد جز رفتار ناپسند که به ما مي رسد و ما آن را از ايشان شايسته نمي دانيم. »


تهیه و تنظیم : آمنه کریمی