حسين بن علي عليه السلام شخصيت حماسي است، اما نه آنطور که جلال الدين خوارزمشاه يک شخصيت حماسي است و نه آنطور که رستم افسانه اي يک شخصيت حماسي است.

 حسين يک شخصيت حماسي است، اما حماسه انسانيت، حماسه بشريت، نه حماسه قوميت، سخن حسين، عمل حسين، حادثه حسين، روح حسين، همه چيز حسين هيجان است، تحريک است، درس است، القاء نيروست، اما چه طور القاء نيرويي؟ چه جور درسي؟ آيا از آن جهت که مثلا به يک قوم به خصوصي منتسب است؟! يا از آن جهت که شرقي است؟ يا از آن جهت که مثلا عرب است و غير عرب نيست؟! يا به قول بعضي از ايراني ها از آن جهت که مثلا زنش ‍ ايراني است؟

!

ss="MsoPlainText" style="margin: 0in 0in 0pt; direction: rtl; unicode-bidi: embed; text-align: justify;" dir="rtl">   اساسا در وجود حسين يک چنين حماسه هايي نمي تواند وجود داشته باشد و علت شناخته نشدن حسين هم همين است. چون حماسه او بالاتر و مافوق اينگونه حماسه هاست، کمتر افراد مي توانند او را بشناسند، حالا ببينيم که واقعا چطور است؟ شما در جهان يک شخصيت حماسي مانند شخصيت حسين بن علي از نظر شدن حماسي بودن و از نظر علو و ارتفاع حماسه يعني جنبه هاي انساني نه جنبه قومي و ملي پيدا نخواهيد کرد. حسين سرود انسانيت است، نشيد انسانيت است و به همين دليل نظير ندارد، و به جرأت عرض مي کنم که نظير ندارد. شما در دنيا حماسه اي مانند حماسه حسين بن علي پيدا نخواهيد کرد، چه از نظر قدرت و قوت حماسه و چه از نظر علو و ارتفاع و انساني بودن آن. و متأسفانه ما مردم اين حماسه را نشناخته ايم.