رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در همين زمينه فرمودند: لکل امر سيد و حبي و حب علي سيد ما تقرب به المتقربون من طاعه ربهم. در هر کاري رتبه برتري وجود دارد، و محبت من و محبت علي، برترين طاعتي است که افراد مي توانند از طريق آن به خدا تقرب جويند. لذا در نظام آفرينش، مقام آن مخلوقي برتر است که در امر ولايت، اعتقاد و اخلاص بيشتري نشان داده باشد. در همين راستا، انبيا در عالم قبل،با آزمون ولايت برگزيده شده، مقام رفيع نبوت، به اين دليل به آنان واگذار شد که در آن آزمايش، آنان ولايت را در درجه بالاتري پذيرفته، و نسبت به اهل بيت عليهم السلام خضوع بيشتري داشتند. حضرت باقر عليه السلام فرمودند:… آن گاه خداوند از انبياء ميثاق گرفته، فرمود: آيا من پروردگار شما نيستم؟ سپس خداوند فرمود: آيا محمد پيامبر من و علي رهبر مومنين نمي باشد؟ همه آنها پذيرفتند. لذا نبوت آنها تثبيت شد. گزينش انبياي اولوالعزم، از ميان گروه کثير انبيا و رسل نيز به آزمون ولايت و معرفت اهل بيت و پذيرش غيبت و ظهور حضرت مهدي عليه السلام بود. امام باقر در ادامه حديث فوق فرمودند: و خداوند از پيامبران اولوالعزم عهد گرفت به اينکه: من پروردگار شما و محمد پيامبر من و علي امير مومنان بوده، جانشينان او صاحب ولايت و خزانه دار علم من خواهند بود و مهدي کسي است که توسط او دينم را ياري کرده، دولتم را ظاهر مي سازم و به واسطه او از دشمنانم انتقام مي گيرم و به واسطه او در زمين، با اشتياق يا کراهت بندگي خواهم شد. همه آنها گفتند: پروردگارا به همه مطالب فوق اقرار کرده شهادت مي دهيم. ولي آدم (توقف نموده) نه انکار کرد و نه اقرار نمود، لذا مقام اولوالعزمي براي آن پنج پيامبر، به علت پذيرش ولايت مهدي تثبيت شده، براي آدم اين مقام قرار نگرفت.

صفحات: 1· 2· 3